Аўтаклуб, кінаперасоўка і бібліобус у арганізацыі вольнага часу жыхароў аддаленых і маланаселеных вёсак, дзе няма стацыянарнага дома культуры, а таксама на фермах, у паляводчых брыгадах, проста неабходныя. Нездарма ў дзяржаўнай праграме адраджэння і развіцця вёскі фарміраванню сеткі мабільных устаноў культуры нададзена асаблівая ўвага.
Вось і ў нашым раёне ёсць такі аўтаклуб, які ў гэтым годзе адзначыў сваё 10-годдзе. І працуе ён пры Капыльскім раённым цэнтры культуры. На базе яго дзейнічае вакальная група «Сяброўкі» — заўсёды жаданы госць на ўсіх раённых мерапрыемствах.
[caption id="attachment_94883" align="aligncenter" width="840"]
■ Святлана Шчукіна (справа) і вакальная група «Сяброўкі»[/caption]
— Выязныя канцэрты, агітбрыгады, святы — асноўная дзейнасць аўтаклуба, у першую чаргу ў аддаленых і маланаселеных вёсках, — расказвае загадчык аўтаклуба Святлана Шчукіна. — «З добрай песняй» наведваем герояў пасяўной і ўборачнай сельскагаспадарчай кампаніі, якая праводзіцца на палявым стане, зернетаку. Арганізоўваем таксама гастролі мясцовых артыстаў па раёне і за яго межамі.
Дзейнасць сваю «клуб на колах» плануе на аснове інтарэсаў і з улікам патрэб мясцовых жыхароў кожнага населенага пункта. Катэгорыя абслугоўвання — рознаўзроставая. Дапамагаюць у ажыццяўленні гэтых планаў практычна ўсе ўстановы культуры раёна, а таксама супрацоўнікі раённага цэнтра культуры.
— Штогод аўтаклубам праводзяцца разнастайныя выязныя канцэрты і міні-канцэрты, — працягвае размову Святлана Анатольеўна. — Для работнікаў сельскіх устаноў культуры адбыўся семінар на тэму «Методыка падрыхтоўкі і правядзення міні-канцэртаў і віншавальных турнэ» на базе філіяла «Лакнея» УП «ПрыортрансАгра». Прыйшліся даспадобы віншавальныя паштоўкі да юбілейных дат ветэранам працы культуры, перадавым працаўнікам сельскай гаспадаркі, якія ўручаліся падчас пасяўной і ўборачнай кампаній.
Жыццё аўтаклуба насычанае. Разам з вакальнай групай «Сяброўкі» «клуб на колах» прымае ўдзел у раённым конкурсе касцоў, раённых святах — «Зажынкі», «Дажынкі», «Купалле» і свяце бульбы. Таксама актыўна ўдзельнічае ў падрыхтоўцы і правядзенні агляду-конкурсу патрыятычнай песні «Я помню, я ганаруся!», у творчай эстафеце «За любімую Беларусь!» сярод клубных устаноў. Цікава праводзяцца агеньчыкі для ветэранаў вайны і працы, сямейнае свята «Родительский дом — начало начал», шчадравальнае валачэнне «Добры вечар добрым людзям!». Члены аўтаклуба прымаюць удзел у абрадзе «Цары», рыхтуюць і праводзяць вечары адпачынку для людзей сталага ўзросту і міні-канцэрты «Мы вам жадаем…» у рамках рэспубліканскай акцыі «Наш жывёлавод» і шмат іншых.
Аўтаклуб пастаянна прымае ўдзел і ў абласных, міжрэгіянальных мерапрыемствах: з канцэртам народнага ансамбля народнай песні «Спадчына» да міжрэгіянальнага фестывалю народнай творчасці «Скарбонка Клеччыны» аўтаклуб выязджаў у в. Заастравечча Клецкага раёна. Таксама з гэтым калектывам прымаў удзел у абласным свяце традыцыйных мастацкіх рамёстваў «Слуцкія паясы» ў Слуцку, а з народным калектывам гульні і гумару «Капыльскія пацехі» — у абласным свяце працаўнікоў вёскі «Дажынкі». Праводзяцца аўтаклубам і навагоднія праграмы, напрыклад, у рамках дабрачыннай акцыі «Нашы дзеці» і ў шэсці Дзедаў Марозаў і Снягурак.
Работа аўтаклуба мае шмат станоўчых водгукаў ад насельніцтва, як адна з лепшых форм работы па далучэнні да культурных каштоўнасцей.
— На жаль, не так часта, як хацелася б, жыхары маланаселеных вёсак могуць парадаваць сябе сапраўднымі канцэртамі, святамі і іншымі забаўляльнымі мерапрыемствамі, — адзначае Святлана Шчукіна. — І як вяскоўцы рады, калі да іх прыязджаюць самадзейныя артысты, а калі прыезд выпадае на цёплы перыяд года, то нават упрыгожваюць свае падворкі вышыванымі рушнікамі і абрусамі, тканымі посцілкамі. Адразу адчуваецца святочны настрой, спяваюць і артысты, і гледачы. Сваю асноўную задачу «клуб на колах» будзе рэалізоўваць і далей — калясіць па раёне, каб зрабіць паўсядзённае жыццё жыхароў аддаленых і маланаселеных вёсак, працаўнікоў сельскай гаспадаркі, хоць на адзін вечар больш разнастайнам і святочным.
Таццяна БОХАН
— Все мы родом из детства, и у каждого из нас оно было свое: больше всего я любила петь и танцевать. Еще в школьные годы была активным участником самодеятельности: пела в хоре, участвовала в концертах, литературных салонах, где исполняла романсы под гитару. Очень любила смотреть эстрадные концерты по телевизору. Дороги сердцу были и народные песни, особенно, когда за праздничным столом собиралась родня и пела застольные песни, то я всегда подпевала, уже тогда, частенько в мыслях представляла себя на сцене. Связать свою жизнь с ансамблем помог счастливый случай: 12 лет назад отдел культуры райисполкома проводил смотр-конкурс между организациями, в котором Копыльский РКБО, где я непосредственно и работаю, в народном блоке занял первое место. Вот после этого нас, несколько человек, и пригласили в «Спадчыну». Я сразу же согласилась, активно влилась в творческий коллектив: старалась, училась, прислушивалась. Со временем ансамбль стал родным, а все участники близкими людьми. Сердце коллектива — Валентина Зарембовская, человек небезразличный к народной музыке и белорусской культуре. На протяжении многих лет ей удается сохранять традиции, особую атмосферу в коллективе, что делает его семьей. И пусть ансамбль живет и развивается, дарит радость и песню народного творчества людям.
Участница народного женского вокального ансамбля «Алира», музыкальный руководитель яслей-сада № 3 г. Копыля Светлана БРОВКО:
— У каждого человека должно быть хобби, какая-то отдушина от суетливой жизни. Так вот для меня — это народный женский вокальный ансамбль «Алира», в составе которого я с 2001 года. Это один из первых творческих коллективов, созданных в районном центре культуры, творчество которого с 1980 года и по сегодняшний день пользуется огромной популярностью у любителей и почитателей песни в районе, республике и даже за рубежом. У истоков его основания стояла Татьяна Хилько, ее преемницей стала Татьяна Ермалович. Не забыть то волнение, когда меня пригласили в ансамбль. Для участия в международном фестивале духовной музыки «Магутны Божа» Татьяна Хилько искала новые голоса. За месяц до конкурса пригласила и меня. Репетиции не прошли напрасно: домой мы вернулись с наградой — третье место. Меня это настолько захватило, что в «Алире» я и осталась. Волнение и адреналин — мои друзья на сцене: видя искреннюю радость зрителя, невольно осознаешь, что и ты причастен к этому — это дорогого стоит. Еще приятнее, когда поклонники творчества «Алиры» узнают тебя на улице, с улыбкой приветствуют. Несмотря на то, что в составе «Алиры» представители разных профессий, но все они — единомышленники, любящие творчество и отдающие его зрителям.
Татьяна БОХАН 
