Былы начальнік аддзела пазаведамаснай аховы пры УУС Мінскага аблвыканкама палкоўнік міліцыі ў адстаўцы Сцяпан Іванавіч Выскварка нарадзіўся 19 жніўня 1929 года ў вёсцы Блеўчыцы Капыльскага раёна ў сялянскай сям’і. Займаў розныя пасады ў апараце УУС Мінаблвыканкама. Абласную службу аховы, якой кіраваў амаль 12 гадоў, узначаліў у званні маёра ўнутранай службы ў лістападзе 1969-га. Сярод узнагарод — медалі «За бездакорную службу» трох ступеняў, «Ветэран працы», нагрудныя знакі «Выдатнік міліцыі» і «За адданасць абавязку і прысязе».
[caption id="attachment_80549" align="aligncenter" width="840"]
■ Сцяпан Выскварка, 2019 г.[/caption]
АМЕРЫКАНСКАЯ АДЫСЕЯ
Сцёпка доўга не адважваўся даведацца чаму гэта ягонага бацьку-беларуса клічуць Амерыканцам. І звярнуўся ўрэшце з набалелым дзіцячым пытаннем прама да Выскваркі-старэйшага. Іван Васільевіч разумеў, што пра набытую мянушку некалі ўсё роўна давядзецца распавесці і адкладваць адказ не стаў.
…Увосень 1920-га, падчас польскай акупацыі, да Івана прыехаў Мікалай, яго былы аднакласнік па пачатковай школе, і прапанаваў ехаць у Амерыку.
Іван згадзіўся. Бацька ягоны быў, як аказалася, «у тэме». І хутка сябры дабраліся ў вугальным вагоне да Клайпеды, былога горада Мемеля Усходняй Прусіі. Пасля праверкі дакументаў адправілі капыльскіх хлопцаў разам з іншымі беларусамі ў Амерыку. Пасля ціхага, спакойнага жыцця ў вёсцы з векавымі традыцыямі далёкая краіна ашаламіла. Пужала замежная мова, здзіўлялі невядомыя на радзіме аўтамабілі і высачэзныя пабудовы, паўсюдна панавала электрычнасць. Пазнаёміліся з землякамі і стараліся трымацца разам. Але па начах Івану снілася яго маленькая радзіма.
[caption id="attachment_80547" align="aligncenter" width="840"]
■ Бацькоўскі дом[/caption]
Мясцовыя часта кралі прывезены параходамі вугаль. Таму праз невялікі час хлопцаў прыставілі вартаўнікамі складоў, дзе паліва захоўвалася. Пасля яны пачалі вырабляць вайсковыя кацялкі. Але вытворчасць кацялкоў скарачалася, што вымусіла Івана разгружаць вугаль. Хутка ён упершыню адчуў, што такое адзінота, асабліва, калі ты далёка ад роднага дому.
ВАЕННЫЕ ПАДЗЕІ
Вельмі многія прапівалі заробленыя даляры і зноў плылі ў «райскае жыццё». У адрозненне ад такіх землякоў, у свае 35 Іван Выскварка добра ведаў і ўяўляў, што і як яму рабіць надалей. Найперш пабраўся шлюбам з маладзейшай за яго на 12 гадоў прыгажуняй Ганнай. Спраўляць тое запамінальнае, цудоўнае вяселле было, як кажуць, за што! З пакалення ў пакаленне ў дружнай сям’і 90-гадовага Сцяпана Іванавіча, у якой сын Сяргей з жонкай Вольгай, дачка Алена з мужам Уладзімірам, унукі Віктар, Павел і Таццяна, праўнукі Ганна і Марыя, расказваюць пра тое, што ў дзень заключэння шлюбу суджаныя ўзялі ў рукі лапаты і замацавалі свой саюз пасадкай ліпкі і дубочка, якія сталі пачаткам сямейнай алейкі.
Метрах у дваццаці ад тых першых дрэўцаў і пачаў Амерыканец будаваць па асабістым праекце дом. Жылі падчас яго ўзвядзення ў маленечкай халупцы. У правай яе частцы і нарадзіўся Сцяпан. Іван Васільевіч і Ганна Якаўлеўна вельмі любілі працу. Умелі добра абрабляць зямлю і таму мелі хлеб і да хлеба. Навучылі працаваць свайго любімага сыночка. Але марылі, каб Сцёпка быў адукаваным.
Вучобу ён прадоўжыў у 44-м, а да гэтага старэйшы і малодшы Выскваркі дапамагалі, чым маглі, партызанам і сваімі метадамі змагаліся з немцамі. Яны хавалі ў доме спачатку сувязнога атрада «Лесавік», потым яўрэйскую дзяўчынку Бэлу. У лютым 43-га нехта забіў аднаго з немцаў-лыжнікаў. Адразу пасля здарэння карнікі былі адначасова ў Быстрыцы і Блеўчыцах. Нежаданыя госці знайшлі ў хаце настаўніка бамбукавую лыжную палку і вырашылі, што забойца салдата менавіта ён. Даказаць бедалага нічога не змог, і яго вывелі, каб прылюдна расстраляць. І тут наперад выбег… Сцяпан. Пакуль бацька развітваўся ў думках з сынам, той крычаў знаёмаму паліцаю з вяскоўцаў, што ў настаўніка былі свае лыжы. Палка ад іх — ягоная, проста адна згубілася. Ён даводзіў гэта так упэўнена, што яму паверылі і выкладчык застаўся жывы…
ФЛОЦКАЯ ЭПАПЕЯ
Пасля Быстрыцкай сямігодкі Сцяпан паступіў у Мінскі статыстычны тэхнікум, затым атрымаў накіраванне ў Ленінскі райвыканкам Пінскай вобласці, дзе два гады адпрацаваў інспектарам цэнтральнага статыстычнага ўпраўлення. Мясцовы райваенкамат «выпісаў пуцёўку» ў ваенна-марскі флот. Паспяхова скончыўшы вучэбку, аказаўся на базавым тральшчыку «Т-95» 2-га дывізіёна 61-й брыгады спецыяльнага назначэння Паўночнага флоту. Пасля вайны полк перадыслацыравалі ў Мурманскую вобласць. Тут Сцяпан і ягоныя саслужыўцы займаліся не толькі баявой падрыхтоўкай, але і размініраваннем.
У другой палове верасня 54-га намеснік міністра абароны СССР адмірал флоту Мікалай Кузняцоў падпісаў загад аб прысваенні Сцяпану Выскварку звання малодшы лейтэнант запасу.
МІЛІЦЭЙСКІЯ КЛОПАТЫ
Бадзёры, узмужнелы і пасталелы, Сцяпан вярнуўся ў родныя Блеўчыцы. Нічога пераможнага ў мясцовай «Перамозе» марак не ўбачыў. Таму доўга ў вёсцы не затрымаўся. У Мінску спрабаваў сябе ў розных сферах дзейнасці, ды ўрэшце рэшт пайшоў у міліцыю. Напрыканцы сакавіка 63-га старшага інспектара ўпраўлення кніжнага гандлю Галоўвыдата Мінкульта прынялі на пасаду оперупаўнаважанага аддзела па барацьбе з крадзяжамі сацыялістычнай маёмасці ўпраўлення аховы грамадскага парадку Мінаблвыканкама. З першых дзён працы на новым месцы ўсе свае веды (паспеў скончыць юрфак БДУ), сілы і энергію новенькі накіраваў на барацьбу з парушальнікамі закона. Таму меней чым праз пяць месяцаў ён стаў лейтэнантам, адным з лепшых слухачоў месячных курсаў удасканалення аператыўна-начальніцкага складу пры Мінскай спецыяльнай сярэдняй школе міліцыі. Свае веды Сцяпан Выскварка дэманстраваў на семінары па вывучэнні знешняй палітыкі СССР ужо ў званні старшага лейтэнанта. У многім дзякуючы яму была выяўлена група хабарнікаў і раскрадальнікаў у Слуцкай раённай нарыхтоўчай канторы, змаглі затрымаць небяспечнага злачынцу. Вялікім быў ягоны асабісты ўклад і ў выкрыванні і асуджэнні не чыстых на руку працаўнікоў Капыльскага райспажыўсаюза. Пасля паспяховых аперацый падзякі не прымушалі сябе чакаць доўга. А на руцэ з’явіўся наручны гадзіннік, які захоўвае і па сёння. Імя яго занеслі на Дошку гонару ідэалагічнага актыву МУС БССР. Пры чарговай атэстацыі за 67–68 гады кіраўніцтва адзначыла, што Сцяпан Выскварка набыў дастатковы вопыт работы па дазнанні і следстве. Умела выбудоўвае працу са следчымі. Добра асвоіў фотасправу. Паспяхова выкарыстоўвае навукова-тэхнічныя сродкі.
[caption id="attachment_80548" align="aligncenter" width="840"]
■ Сцяпан Выскварка (у цэнтры) з калегамі. 1980 г.[/caption]
Кіраўніцтва абласной міліцыі не магло гэтага не заўважыць, і адказнага, ініцыятыўнага супрацоўніка спачатку зрабілі старшым оперупаўнаважаным аддзела БКСМ, а ў хуткім часе начальнікам сакратарыята з прысваеннем звання капітана адміністрацыйнай службы. За кароткі час праца была зроблена, сапраўды, немалая. У васьмі гар-, райорганах унутраных спраў і чатырох аддзелах УУС праверылі сакрэтнае справаводства. На пачатку 70-х намаганнямі кіраўніка сакратарыята скараціліся тэрміны праходжання «папер», палепшыліся вынікі вырашэння скаргаў і заяў. Строга кантраляваліся рэжымныя дакументы і іх выкананне. Адзін з міністэрскіх загадаў нечакана датычыўся самога начальніка. Яго падпісаў 8 ліпеня 76-га тагачасны кіраўнік галоўнага міліцэйскага ведамства генерал-лейтэнант унутранай службы Аляксей Клімаўскі. У дакуменце гаварылася, што маёр унутранай службы прызначаецца на пасаду начальніка аддзела пазаведамаснай аховы пры УУС Мінскага аблвыканкама. Праз тры гады трэці па ліку рулявы абласной аховы прайшоў перападрыхтоўку ў Новачаркаскай міліцэйскай школе, пасля чаго да яго пачалі звяртацца як да падпалкоўніка міліцыі.
Саюзны Саўмін прыняў пастанову, якая прадугледжвала ўзмацненне аховы сацмаёмасці і ўхіленне прычын, што нараджаюць крадзяжы і безгаспадарчасць. Неабходна было значна палепшыць назіранне за прамысловымі прадпрыемствамі ды іншымі аб’ектамі з матэрыяльнымі каштоўнасцямі. Галоўны абласны ахоўнік аказаўся не з тых, каму патрэбна паўтараць задачы па некалькі разоў. Мінская вобласць паказала прыклад таго, як трэба адносіцца да справы. Сумесна кіраўніцтва ўпраўлення распрацавала з гаспадарнікамі меры па ўдасканаленні аховы не толькі вышэй пералічанага. Аб’екты грунтоўна праверылі на тэхнічную ўмацаванасць і пажарную бяспеку.
— Свае станоўчыя вынікі, — падкрэслівае Сцяпан Іванавіч, — давалі тады рэгулярныя рэйды і дэкады. Мы праводзілі іх сумесна з прадстаўнікамі іншых службаў і грамадскасці. Я злавіў сябе на думцы, што няблага было б правесці агляды-конкурсы, пра якія чуў раней, і нам. І яны прайшлі між цэхамі і вытворчымі ўчасткамі.
Гэтыя ды іншыя папераджальна-прафілактычныя мерапрыемствы дазволілі скараціць за год колькасць дробных крадзяжоў. У падраздзяленнях прапісаліся больш прагрэсіўныя формы і метады працы. Шырылася цэнтралізаваная ахова. Планавыя заданні выконваліся штогод на 110–120%. Парадаваў спачатку і 75-ы. Але на 86-м годзе свайго цікавейшага жыцця памёр бацька, які вельмі ганарыўся сынам, і ён часцей пачаў наведваць маці. Падтрымліваў яе да самой смерці, якая напаткала Ганну Якаўлеўну ў 83-м.
Жыццё, аднак, працягвалася і патрабавала чарговых намаганняў на службе. Праз тры гады пасля прыходу Сцяпана Іванавіча на пасаду кіраўніка яго падначаленыя папярэдзілі ўжо 221 крымінальнае злачынства, у тым ліку 127 крадзяжоў з аб’ектаў. Затрымалі 164-х злачынцаў, больш за 4400 парушальнікаў грамадскага парадку, амаль 1130 дробных раскрадальнікаў, у якіх канфіскавалі і вярнулі гаспадарам матэрыяльных каштоўнасцей больш чым на 10 тысяч рублёў. Характэрна, што дзясяткі крымінальных злачынстваў раскрылі з удзелам начной міліцыі. Яе стварэнне было ўзаконена ў рэспубліцы яшчэ ў 67-м — на тры гады раней, чым у Саюзе. Яе асновай у вобласці сталі аўтамотапатрульныя нарады. У найбольш буйных гарадах пачалі больш актыўна пераходзіць на кругласутачную міліцэйскую ахову. Гэта дазволіла, па словах Сцяпана Іванавіча больш смела і бяспечна прымаць пад свой нагляд і кватэры грамадзян. Страявыя аддзяленні па 10–15 штыкоў арганізоўваліся з радавога і начальніцкага складу, які прыходзіў на змену вартаўнікам і брыгадзірам. Тэхнічнае ўзбраенне стаяла, пры ўсім, на адным з першых месцаў. Павялічвалася колькасць ахоўваемых банкаўскіх устаноў. Уводзіліся новыя тарыфы, перазаключаліся дагаворы…
Кожны дзень Сцяпан Іванавіч чуў покліч родных бацькоўскіх акон, і з першых сваіх пенсійных дзён, якія ўзялі адлік 1 сакавіка 88-га, рэгулярна і сардэчна на гэты покліч адгукаўся. З густам адрамантаваў дом-аднагодак. Доўгі час, жывучы ў ім з ранняй вясны да позняй восені, клапаціўся пра сямейны сад, папаўняючы яго новымі дрэвамі. Трымаў парсючкоў, курэй, гусей, качак. Даглядаў, як сапраўдны гаспадар, шыкоўны агарод. Сеяў ячмень і канюшыну, садзіў буракі і капусту, бульбу. Праз колькі гадоў і ўвогуле пераехаў у Блеўчыцы, дзе гаспадарыць прыемная таямнічая цішыня, якую парушаюць улетку дзеці, унукі і праўнукі — нашчадкі Івана, які быў аднойчы ў Амерыцы…
Уладзімір БАРЫСЕНКА
Фота аўтара і з хатняга архіва С.І. Выскваркі
По информации синоптиков, этой ночью будет переменная облачность, днем - облачно с прояснениями. Преимущественно будет без осадков, лишь во второй половине дня местами по северо-западу республики пройдут кратковременные дожди. Ночью и утром в отдельных районах слабый туман. Ветер ночью юго-западный 3-8 м/с, днем - западный 5-10 м/с, порывы до 14 м/с.
Температура воздуха ночью составит 8-14 градусов тепла, местами - 5-7. Днем ожидается от плюс 17 по северо-западу до плюс 25 по юго-востоку страны. 
В хозяйстве при формировании кормовой базы большой упор делается на силос из кукурузы. Здесь знают: эта культура выгодно отличается повышенным содержанием белка и клетчатки и в сочетании с сенажом либо измельченной соломой обеспечивает животных качественным питанием в зимне-стойловый период.
Грамотный подход к возделыванию «царицы полей» и содействие со стороны небесной канцелярии позволили аграриям получить урожайность почти в 300 ц/га, что на порядок выше прошлогодних показателей. Под кукурузу в «Пионер-Агро» отведено 1600 га. Из них полторы сотни гектаров — это земли, которые еще весной считались неудобицей. Силы и средства, потраченные на обработку, внесение удобрений, химпрополку и подкормку таких полей в результате с лихвой оправдались — кукуруза здесь выросла на загляденье. К тому же урожай, собранный с вновь освоенных гектаров, станет неплохим подспорьем в обеспечении питанием увеличившегося поголовья скота и поможет выполнить требования государства о полуторагодичном запасе кормов.
[caption id="attachment_80567" align="aligncenter" width="840"]
■ Сергей Гурин (справа) обсуждает текущие вопросы с Евгением Косачем, Владимиром Вареником и водителем Николаем Костенко[/caption]
Однако чтобы воспользоваться многочисленными плюсами силоса из кукурузы, крайне важно правильно подойти к его заготовке. Несоблюдение сроков и технологии закладки сырья в ямы может свести на нет все усилия.
— Закладку производим в кратчайшие сроки — в течение двух, максимум двух с половиной дней, — рассказывает главный агроном «Пионер-Агро» Сергей Гурин. — Если время упущено, начинается реакция, которая приводит к возникновению плесени и гнили. Поэтому трамбовка производится круглые сутки, в две смены. При закладке силоса в ямы четко соблюдаем и технологию. А для лучшей его сохранности прямо во время уборки стебли с початками обрабатываем консервантом. Конечно, и от погоды многое зависит. Когда идет дождь, то сразу после него кукурузу на силос категорически нельзя заготавливать — в ямах в сырье начнется процесс брожения.
Словом, нюансов в деле приготовления «консервов» для сельскохозяйственных животных предостаточно. Поэтому к подобным работам в сельхозпредприятии привлекают только надежных профессионалов, которые не подведут, выполнят задание качественно и вовремя. В полях на уборке кукурузы задействованы лишь опытные механизаторы, которым можно доверить сложную технику. Так, от темна до темна за рулем мощного «Джон Дир» трудится Сергей Вареник. Вместе с ним убирают урожай кукурузы на комбайнах КЗР и КВК Геннадий Задруцкий и Александр Дорошевич. С полей измельченную массу на вместительных МАЗах отвозят десять водителей. Трудовую эстафету от них перенимают уже на силосных ямах. В день нашего приезда на МТК «Ванелевичи» трамбовкой на погрузчиках «Амкодор» занимались Владимир Вареник и Евгений Косач. Ночью на смену им заступил Михаил Мороз, который работает на тяжеловесе «Кировце».
Результат слаженной работы всех задействованных в кормоуборочном конвейере аграриев не замедлит себя ждать. Ведь уже сейчас от «пионеровцев» все чаще можно услышать оптимистичную фразу «Знаем, что перезимуем». А такая уверенность, пожалуй, и есть главная награда за напряженный труд, связанный с подготовкой к холодам.
Оксана МИХАЙЛОВСКАЯ 
Критериями оценки регионов стали средняя заработная плата, уровень зарегистрированной безработицы, миграционные прирост или убыль, задолженность в выручке от реализации продукции, товаров или услуг и др.
— Достаточно посмотреть, где люди хотят жить, а где численность населения на протяжении нескольких лет постоянно сокращается, чтобы ответить на вопрос, какие регионы являются привлекательными для людей, а какие пребывают в депрессивном состоянии, — отмечает председатель комитета экономики Татьяна Бранцевич.
В пятерку лидеров попали Смолевичский (1 место за 2016–2018 годы и 9 место за первое полугодие 2019 г.), Дзержинский (2/1), Минский (3/3), Солигорский (4/2) районы и город Жодино (5/5). По итогам работы за первое полугодие улучшили свое положение Дзержинский и Солигорский регионы, стабильно без изменений сработали Минский район и г. Жодино. Смолевичский район упал на несколько позиций по всем показателям.
В крупных районах области, таких как Борисовский, Молодечненский и Солигорский, разработаны планы ускоренного социально-экономического развития. Исходя из анализа, проведенного комитетом экономики, можно сделать вывод, что Солигорский район развивается ускоренными темпами.
— В Солигорском районе по итогам первого полугодия 2019 года наблюдается положительная миграция населения и самая высокая заработная плата, — говорит Татьяна Бранцевич. — Борисовский и Молодечненский районы занимают последние места в таблице по миграционному движению населения, имея не самые высокие темпы роста реальной заработной платы.
Тем не менее Борисовский район несколько улучшил свое рейтинговое положение (12/10), а по уровню промышленного производства регион имеет показатель выше среднеобластного.
Молодечненский район опустился в рейтинге с 10 места на 17-е. Это связано со снижением объемов строительно-монтажных работ и невысокими индексами производства продукции сельского хозяйства и розничного товарооборота.
Наиболее низкие показатели — у Вилейского, Крупского, Слуцкого, Копыльского и Воложинского районов. При этом из указанной пятерки только Крупский район за первое полугодие 2019 года не улучшил свое рейтинговое положение.
Справочно: Экономический рост Минской области в первом полугодии 2019 года обеспечен на уровне 105,3% (при прогнозе 102,3%). За 7 месяцев — 105,8%. Все отрасли экономики внесли положительный вклад в формирование валового регионального продукта.
Во внешнеэкономической деятельности в Минской области третий год подряд наблюдается положительная динамика. Ежегодный прирост выручки от экспорта товаров составляет порядка 15%, от экспорта услуг — от 22% до 29%. 
Фото носит иллюстративный характер[/caption]
Конкурс был посвящен Году малой родины и проходил под девизом «Я вижу мир: от истоков к будущему». Свои таланты юные танцоры, вокалисты, художники и модельеры демонстрировали в различных номинациях.
I место в номинации современная хореография среди учащихся 6 – 9 лет и равно, как и II место среди 10 – 13-летних танцоров, занял коллектив современного танца «Незабудка» (руководитель Светлана Ивановна Полонская).
Среди театров моды (13 – 18 лет) II места удостоен коллектив юных модельеров под руководством Ирины Эдуардовны Дубровской.
Если говорить о достижениях юных вокалистов, то нельзя не отметить их очередные победы. Так, II место среди индивидуальных исполнителей 10 – 13 лет (народный вокал) заняла Анастасия Бочко, а среди индивидуальных исполнителей 6 – 9 лет (эстрадный вокал) II место у Виктории Жоголь. Лидером из числа индивидуальных исполнителей 14 – 18 лет (эстрадный вокал) стала Анастасия Карпович.
I место среди ансамблей, в которых участвуют исполнители 6 – 12 лет (эстрадный вокал), завоевала образцовая студия эстрадного вокала «Клио». А вот в этой же номинации только для более старших артистов 13–18 лет у «Клио» — III место. Среди ансамблей (эстрадный вокал) смешанного состава I место опять-таки у образцовой студии эстрадного вокала «Клио». Подготовила юных артистов Татьяна Борисовна Ермолович.
Не отстают от артистов и молодые художники. В номинации «Изобразительное искусство. Рисунок. Графика» Полина Гринцевич заняла II место среди учащихся 13 – 15 лет с творческой работой «Костел». Такой же результат среди живописцев 10 – 12 лет завоевала Дарья Колодич с рисунком «Деревенский пейзаж», а III место у Николая Колесниковича, который изобразил «Исторические памятники Копыля».
Из числа живописцев 13 – 15 лет II результат у Лилии Погребицкой, написавшей «Родные пейзажи», и Ксении Панасик с ее «Родными просторами». Работы Валерии Колпак «Народные гуляния» и «Зима пришла» Зарины Коршук заняли третье место. Таких высоких результатов ребята смогли достигнуть благодаря преподавателю Марине Станиславовне Овсянниковой.
В номинации «Декоративно-прикладное творчество. Керамика и мелкая пластика, тестопластика» Кристина Сечко заняла III место среди 10 – 13-летних мастеров, изготовив поделку «За семейным столом». Руководитель Наталья Николаевна Базыльчик.
Диана ТКАЧЕНКО 
