...Водар свежага і такога духмянага хлеба сустракае нас на парозе дома Наталлі Астрэйкі. Ад яго зыходзіць прыемнае цяпло: ужо астыла зверху бліскучая і цвёрдая скарыначка, а мякіш унутры яшчэ дыхае цеплынёй.
Яе асноўная прафесія далёкая ад грамадскага харчавання: яна выхавальнік дашкольнай адукацыі і настаўнік англійскай мовы Мажскай пачатковай школы.
— Выпякаць я пачала нядаўна, прыблізна два гады таму. Была ў адпачынку, і дзеля хлеба не хацелася хадзіць у краму кожны дзень. Мне падабаецца гатаваць, і захацелася самой выпякаць хлеб. Дарэчы, мая матуля доўгія гады працавала ў кааппраме, дзе пяклі хлебабулачныя мучныя і кандытарскія вырабы. Я вырашыла таксама паспрабаваць, запісалася на сямідзённы анлайн-марафон. І да канца апошняга дня марафону ў мяне на стале быў унікальны і непаўторны духмяны хлеб «Галіцкі». Так пачалася мая асабістая гісторыя хлебапёка.
Працэс, як сцвярджае Наталля, нескладаны, але доўгі. Проста трэба з ім пасябраваць. Базавыя рэцэпты знайшла ў інтэрнэце, паглядзела ролікі, нешта сваё дадала, падладзіла іх пад сябе. У выніку атрымаўся смачны хлеб, і ў нас ён называецца «Паўсядзённы». Інфармацыі шмат, галоўнае — яе правільна апрацаваць і зразумець, таму што і нескладаны рэцэпт у чалавека непадрыхтаванага можа не атрымацца. А ўвогуле, для самага простага хлеба неабходны вада, мука, соль, магчыма, трохі мёду і дастатковая колькасць часу. А асноўны кампанент — закваска. Супадзенне: у нашай гераіні трое дзяцей і тры закваскі — жытняя, пшанічная і «levito Madre», што азначае «матчыны дрожджы». Выпякае гаспадыня духмяны хлеб у духоўцы, і не толькі для сваёй сям’і, але і для знаёмых.
— Выпечку ў сям’і любяць усе, і сябры таксама, — адзначае
Наталля Анатольеўна. — Тыя, хто аднойчы паспытаў мой хлеб, кажуць, што ён лепшы, чым куплёны: дастаткова пульхны, як у пякарні. Карыстаецца попытам хлеб аўсяны, у склад якога ўваходзіць сумесь семак ільну, кунжуту белага і чорнага, гарбузоў і сланечніку. І заўсёды ў хлеб я дадаю муку з цэльнага зерня.
[caption id="attachment_132663" align="alignnone" width="840"]
Наталля Астрэйка[/caption]
Асаблівым смакам (ужо ж мне паверце. —
Аўт.) адрозніваецца і чыябата — белы порысты хлеб, прыгатаваны па рэцэпце італьянскіх пекараў.
— Купіўшы такі хлеб у магазіне, дачка сказала мне: «Ты што, сама не зможаш такі зрабіць?» Я паспрабавала, атрымалася і спадабалася. Яшчэ адзін выпадак адбыўся з багетам: адправілі дзіця ў магазін, а хлебабулачны выраб аказаўся сапсаваным. Вось тады і падумала, што не буду я кожны раз хадзіць у магазін і думаць: змагу я купіць яго свежым ці не. І я вырашыла навучыцца. Выпякаць хлеб — няпроста. Усе спяць, а пекар ужо на нагах, варожыць над цестам амаль цэлыя суткі. Асноўную частку выпякае раніцай.
— Каб спячы хлеб, я ўстаю а трэцяй гадзіне раніцы, — кажа жанчына. — Да шасці хлеб гатовы, а ў сем гадзін я ўжо іду на працу. Калегі адзначаюць, што яны так рана ніколі б не ўсталі. Самае парадаксальнае, што на працу не вельмі хочацца ўставаць, а дзеля хлеба я ў любы час падымуся. Для маёй сям’і хапае дзве булачкі на тыдзень. Стараюся частаваць сваёй прадукцыяй усіх, з кім сябрую, каб людзі даведаліся, што бывае іншы хлеб, не такі, як у крамах. Таму калі ходзім у госці, то заўсёды з хлебам. Тэрмін захоўвання — адзін з велізарных плюсаў, таму што хлеб захоўваецца ў звычайным харчовым пакеце ад 7 да 10 дзён. Калі схаваць яго ў маразільнік, то тэрмін працягнецца, але звычайна хлеб столькі не ляжыць, мы яго з’ядаем. Выпечаны з любоўю і добрым настроем хлеб нашай гаспадыні нагадвае бабулін каравай з дзяцінства. Смак духмянага хлеба ацаніла і двухгадовая ўнучка
Ніколь, якая паміж куплёным і дамашнім хлебам выбірае апошні. А адметнай асаблівасцю сваёй працы пекар-аматар лічыць падзяку людзей: — Столькі разоў за дзень здароўя жадаюць, дзякуюць за працу!
[caption id="attachment_132664" align="alignnone" width="840"]
Двухгадовая ўнучка Ніколь ужо ацаніла смак духмянага бабулінага хлеба[/caption]
РЭЦЭПТ У НУМАР
Для прыгатавання «Паўсядзённага» хлеба спатрэбіцца:
150 г закваскі 100-працэнтнай вільготнасці (калі хочаце жытні смак хлеба, то жытняй, а калі пшанічны, то пшанічнай);
520 г халоднай вады;
1 ст. л. цыкорыя;
16 г солі;
10-15 г мёду або цукру;
100 г мукі жытняй (любога памолу);
650-700 г мукі пшанічнай (добра, калі гэта мікс розных гатункаў: з цэльнага зерня+другі гатунак + першы або вышэйшы, усё залежыць ад вашага густу).
Усё добранька перамяшаць і мясіць хвілін 15-20. Пакінуць на пару гадзін у цёплым месцы. Пасля цеста складаем праз кожныя паўгадзіны 2-3 разы. Затым робім перадфармоўку, дзелім цеста на часткі, фарміруем шарыкі і пакідаем на 10 хвілін. Рыхтуем формы, раскладаем у іх цеста і пакідаем падыходзіць на 1,5-2 гадзіны ў цяпле або ставім у халадзільнік на ноч. Грэем духоўку да 280-300 градусаў і выпякаем 25-30 хвілін, зніжаем тэмпературу да 180-200 градусаў і дапякаем хвілін 10-15 да гатоўнасці. Смачна есці!
Таццяна БОХАН
Фота аўтара
Квест-игра "Путешествие в страну безопасности" повысила уровень знаний детей по основам безопасности жизнедеятельности и сформировала навыки правильного поведения на дороге.
В квест - игре использовались станции, на которых дети выполняли разные задания, в конце прохождения всех станций обе команды "Дорожники" и "Пешеходы" получили грамоты за отличные знания ПДД.
И вот, наконец, школьники подошли к руинам Новогрудского замка и узнали историю его появления. К сожалению, до нашего времени сохранились лишь остатки двух башен замка – Щитовой и Костельной, а также небольшие руины, чудом уцелевшие сквозь столетия. С Замковой горы – а это 320 метров над уровнем моря – ребята имели возможность увидеть весь город.
Затем отправились в Мирский и Несвижский замки, которые являются всемирным наследием ЮНЕСКО в Беларуси. Во время экскурсии они убедились, что Мирский замок – это выдающийся пример оборонного зодчества XVI века, красивейшее старинное здание с удивительными интерьерами, мистическим подземельем и прекрасным озером. Замок пережил ряд исторических эпох, смену владельцев и архитектурного облика. И сегодня, спустя столетия, замок привлекает своей необыкновенной красотой и величием. Ребята осмотрели замок снаружи, прогулялись по внутреннему дворику, почувствовав себя жителями средневековья, заглянули в фамильную часовню-усыпальницу последних владельцев замка Святополк-Мирских и сфотографировались на фоне замка.
Конечной точкой нашей экскурсии стал Несвижский замок, который представляет собой дворцово-замковый комплекс, включающий в себя замок, замковые укрепления, а также большой ландшафтно-пейзажный парк. На территории замка находится памятник героям Великой Отечественной войны. Школьники побывали у памятника и почтили память погибших минутой молчания.
Экскурсия никого не оставила равнодушным, она помогла окунуться в историческое прошлое Беларуси, углубить знания по истории родной страны и осознать, насколько ценно наследие, оставленное нашими предшественниками. Впереди у ребят три месяца летних каникул. А это значит, что знакомство с культурным наследием Беларуси продолжится.
Своими впечатлениями от экскурсии поделился пятиклассник Тимофей Лаговой:
- Экскурсия произвела на меня неизгладимое впечатление. Я увлекаюсь историей, поэтому мне было все интересно: историческое прошлое Новогрудка, Мира и Несвижа. Особенно интересно было узнать о том, как появились замки, увидеть своими глазами их, услышать увлекательные истории об их правителях. Экскурсия перенесла меня в другое время, о котором я читал в учебниках и книгах по истории. Это так увлекательно! А еще я понял, что у нашей страны богатое историческое прошлое, и его обязательно нужно изучать. Уверен, что еще не раз вернусь сюда, чтобы пополнить свои знания. Особенно хочется вернуться через лет 5, когда, возможно, на месте руин будет возведен Новогрудский замок. Я уже даже представляю, какой это будет необыкновенный по красоте исторический объект.
Татьяна НЕДЕЛЬКО,
классный руководитель 7 «А» класса ГУО «Средняя школа №3 г. Копыля» 
