Візітная картка
Мікалай Майсюк нарадзіўся ў в. Пясочнае ў 1961 годзе. Зараз працуе ў ДУА «Капыльская дапаможная школа-інтэрнат» настаўнікам матэматыкі. І хоць Мікалай Пятровіч большасць часу займаецца дакладнымі навукамі, сэрцам ён адданы напісанню вершаў. Як прызнаецца сам аўтар, вершы пачаў пісаць яшчэ ў школе, калі хацеў зрабіць прыемнае дзяўчыне. Так і сталася, што творчасць і зараз не адпускае яго.
Неаднаразова друкаваўся ў «Слава працы», прымаў удзел у злётах і сустрэчах паэтаў Капыльшчыны. Мікалай Пятровіч піша вершы для сцэнарыяў мерапрыемстваў, якія адбываюцца ў школах.
У яго творчасці разнастайныя тэмы – гэта і Радзіма, і каханне, і любоў. Аднак, як расказаў аўтар, ёсць некалькі святаў у годзе, якім прысвячае ён свае творы. Але ўсё ж такі самыя знакавыя даты для аўтара – Дзень перамогі і Дзень Незалежнасці Рэспублікі Беларусь.
Мае двух дзяцей – сына і дачку, пяцёра ўнукаў. Мікалай Пятровіч падзяліўся, што і дачка таксама захапілася напісаннем вершаў.
Прапаноўваем вам паэтычную падборку Мікалая Майсюка.
Алея герояў
Алея герояў – схіліце галовы,
За мужнасць і стойкасць аддайце паклон!
Нам памятаць трэба: жыццём і крывёю,
Хто ворагу лютаму ставіў заслон.
Красуцкі Яўген па-геройску
Ратную службу ў пяхоце прайшоў.
Фарсіраваў Днепр, не аднойчы паранен,
Стаяць да канца быў заўсёды гатоў.
З Якубавіч родам Адам наш Ляшчынскі,
Танкіст, які першым у атаку ішоў.
Да двух батальёнаў салдат-пехацінцаў
Злажыў ён у адным са шматлікіх баёў.
Вікенцій Драздовіч, хлапец з Навасёлак,
Адход партызан засланіў ён сабой…
Атрад смельчакоў – і быў спынены вораг:
Апошнім, смяротным стаў Лаўскі іх бой…
Адзін з цімкаўлян – Наржымскі Уладзімір –
Лётчык-знішчальнік, сапраўдны герой,
Фашыстаў крушыў ва Украіне і ў Крыме,
Каб мірнае неба было над зямлёй.
Балгавічы таксама далі нам Героя:
Аляксандр Радкевіч, маёр-інжынер.
Масты, пераправы ўзводзіў для бою,
Заўсёды апраўдваў высокі давер.
За мужнасць адзначаны і Максіменя
Іосіф – адзін са старынскіх мужчын.
І памяць аб ім пранясуць пакаленні
За тое, што храбра граміў белафін.
У нас ёсць герой Ленінградскай блакады –
Аляксандр Таўпека, што з Доктаравіч.
Хоць градам ляцелі на горад снарады,
«Трымацца і выжыць!» – гучаў яго кліч.
Дусаеўшчыну ўславіў Мікола Рамашка –
Палітрук і таварыш для нашых салдат…
Бярэзінскі мост, бой смяротны і страшны…
Цаною жыцця маёр здзейсніў загад.
Казлоўскі Ігнат, штурмавік-малайчына,
На ворага бомбы ён кідаў з нябёс.
Гарэлі саставы і танкі, машыны…
З Вялікіх ён Прусаў і вогненны лёс.
Вядома, што з Блеўчыц Арсенцій Нячаеў,
Дакрануўся і ён да рэйхстага сцяны.
На фронце не раз яго адзначалі –
Камандзіра разліку, бога вайны.
Грыб Аляксандр, Крывасёлкі, пяхота…
Пашчасціла хлопцу вярнуцца дамоў.
І Зорка Героя – яго ўзнагарода –
Як памяць аб тым, праз што ён прайшоў.
Капыльскі край
На карце Міншчыны, у цэнтры Беларусі,
Ёсць слаўны горад з гучнай назваю Капыль...
Найлепшы ў свеце ён, і тым я ганаруся,
Што мары тут ператвараюцца ў быль.
Дары лясоў зялёных, чыстае паветра,
Чароўны водар кветак з казачных лугоў;
Багаты скарбамі ў нас зямныя нетры,
I льецца шэраг рыбных рэчак-паясоў.
Капыльскі край, ты даў герояў нам нямала.
На ратны подзвіг землякоў вёў сэрца кліч,
Ты зведаў пекла так далёкага Афгана,
Мы помнім Лаўскі бой і слёзы Масявіч...
Узровень спорту дасягнуў высокай рэйкі,
Між хлебных ніў цячэ малочная рака...
Людзей яднаюць творы Чорнага, Астрэйкі,
I разам песні мы спяваем Русака.
Люблю цябе, Капыльскі край!
Заўжды табе я буду родным верным сынам!
I свеціць нам усім няхай
На мірным небе зорка нашае Радзімы!
Падборку падрыхтаваў Павел ШЭІН
Комментарии