Стогадовы рубеж перасягнулі тры жыхаркі Капыльшчыны.
Старэйшая з іх
- Вера Кузьмінічна Скрыган з в. Праснакі. Як і ў большасці яе равесніц, жыццёвая дарога жанчыны была вельмі няпростай. Былі на ёй і радасці, і засмучэнні. Выпала на яе долю і самае вялікае гора для кожнай маці - пахаваць свайго адзінага сыночка. Цяпер Вера Кузьмінічна жыве ў Капылі ў сваёй унучкі Зоі Віктараўны Давідоўскай.
У лік доўгажыхароў Капыльшчыны залічана ў чэрвені бягучага года
Алена Антонаўна Сукала з вёскі Навасёлкі Бучацінскага сельскага Савета. Ёй споўнілася 100 гадоў.Двое дзяцей, сямёра ўнукаў і чацвёра праўнукаў – такі жыццёвы здабытак юбіляркі. Можа, гэта і ёсць формула даўгалецця – жыць дзеля людзей, як і жыве Алена Антонаўна, усім жадаючы дабра.
101 год споўніўся сёлета
Браніславе Іванаўне Гірко, жыхарцы вёскі Траянава Пацейкаўскага сельсавета. Трое дзяцей і трое ўнукаў – шэсць галінак ад генеалагічнага дрэва доўгажыхаркі, а гэта зусім нямала. Муж у першыя дні вайны загінуў на фронце. Адной даводзілася падымаць дзяцей. Сёння яны самі пенсіянеры, жывуць у Калінінградзе, а матуля на схіле гадоў у добрых умовах і пашане – у дачкі Галіны.
Прыгожае імя Браніслава, ды і жыццё ў жанчыны прыгожае, хоць і цяжкі крыж, нясе яна яго дастойна.
Стогадовы рубеж перасягнулі тры жыхаркі Капыльшчыны.
Старэйшая з іх - Вера Кузьмінічна Скрыган з в. Праснакі. Як і ў большасці яе равесніц, жыццёвая дарога жанчыны была вельмі няпростай. Былі на ёй і радасці, і засмучэнні. Выпала на яе долю і самае вялікае гора для кожнай маці - пахаваць свайго адзінага сыночка. Цяпер Вера Кузьмінічна жыве ў Капылі ў сваёй унучкі Зоі Віктараўны Давідоўскай.
У лік доўгажыхароў Капыльшчыны залічана ў чэрвені бягучага года Алена Антонаўна Сукала з вёскі Навасёлкі Бучацінскага сельскага Савета. Ёй споўнілася 100 гадоў.Двое дзяцей, сямёра ўнукаў і чацвёра праўнукаў – такі жыццёвы здабытак юбіляркі. Можа, гэта і ёсць формула даўгалецця – жыць дзеля людзей, як і жыве Алена Антонаўна, усім жадаючы дабра.
101 год споўніўся сёлета Браніславе Іванаўне Гірко, жыхарцы вёскі Траянава Пацейкаўскага сельсавета. Трое дзяцей і трое ўнукаў – шэсць галінак ад генеалагічнага дрэва доўгажыхаркі, а гэта зусім нямала. Муж у першыя дні вайны загінуў на фронце. Адной даводзілася падымаць дзяцей. Сёння яны самі пенсіянеры, жывуць у Калінінградзе, а матуля на схіле гадоў у добрых умовах і пашане – у дачкі Галіны.
Прыгожае імя Браніслава, ды і жыццё ў жанчыны прыгожае, хоць і цяжкі крыж, нясе яна яго дастойна. 
Комментарии