[caption id="attachment_32173" align="alignleft" width="224" caption="Майстар-клас па квілінгу пррводзіць Аксана Грыцкевіч"]
[/caption]
Клуб майстроў “Скарбонка” адзначыў 15-годдзе з дня ўтварэння і 10-годдзе з дня прысваення клубу ганаровага звання “народны”
Фае РЦК ператварылася ў сапраўдны музей народнай творчасці: на спецыяльных стэндах прадстаўлены вышытыя карціны, саматканыя рушнікі ды дываны, зіхацяць упрыгажэнні з бісеру, расстаўлены выразаныя з дрэва фігуркі, цікавяць сваёй незвычайнасцю вырабы ў тэхніцы квілінгу і арыгамі. І ўсё гэта зроблена рукамі нашых землякоў.
Дарэчы, створаны гэты клуб быў дзеля таго, каб народныя ўмельцы маглі ісці ў нагу з часам, і тым самым займацца адраджэннем і развіццём прыгажосці, каб мацнела непарыўная сувязь пакаленняў. За гады існавання клуба майстры неаднаразова прымалі ўдзел у разнастайных святах і конкурсах.
Перш за ўсё ўражвае вышытая крыжыкам амаль у сапраўдную велічыню легендарная “Джаконда”. А вось і майстрыха – Наталля Чаркас з аграгарадка Быстрыца. Пытаюся:
– Ці доўга Вы вышывалі гэтую прыгажосць?
– Крыху больш за два гады, – адказвае Наталля.
Больш за ўсё мяне (ды і не толькі!) зацікавіла сама тэхніка выканання: вельмі плаўна зроблены пераходы ад аднаго адцення колеру да другога, а на адваротным баку – ніводнага вузельчыка!
– Мабыць, цяжка выконваць такую тонкую работу?
– Я вельмі люблю вышыўку, таму для мяне гэта не цяжка, а цікава. Шкада толькі, што часу не хапае.
Зацікавілі і работы Валянціны Рашкевіч: толькі за год, на працягу якога яна займаецца ў клубе, жанчына вышыла шмат маляўнічых карцін.
Цікавыя работы майстрых арыгамі Валянціны Мяцельскай і квілінгу – Аксаны Грыцкевіч. Вось вялікі замак, буслы, жар-птушка, зробленыя з маленькіх папяровых модуляў – гэта арыгамі. А кветкі, якія сплецены з рознакаляровых тонкіх папяровых палосачак, – квілінг.
– Валянціна Яўгеньеўна, – пытаюся ў жанчыны, – а ці шмат часу Вы затрачваеце, каб зрабіць фігурку?
– Усё залежыць ад аб’ёму вырабу: чым ён большы, тым больш модуляў трэба падрыхтаваць.
– А чым займаецеся зараз?
– Асвоіла тэхніку бісерапляцення. У планах – навучыцца ткаць: у мяне мама была ткачыхай.
Тым часам каля сцэны адбываецца нешта цікавае: кіраўнік клуба “Скарбонка” Галіна Гурло разам з дырэктарам раённага Цэнтра ткацтва Таццянай Волкавай дэманструюць дыван, выкананы Ларысай Бохан з аграгарадка Скабін. Дыван незвычайны: на чорным плеценым павуцінні – рознакаляровыя кветкі.
– Гэты дыван створаны ў далёкім 1961 годзе, – кажа Галіна Аляксандраўна, – паважаная майстрыха падарыла нашаму клубу.
У гэты час Ларыса Сямёнаўна сціпла стаіць каля асабістага стэнда. Падыходжу да яе.
– Ларыса Сямёнаўна, раскажыце, калі ласка, як Вы рабілі гэты незвычайны дыван?
– Мне тады было 19, маладая яшчэ, – усміхаецца мая суразмоўца. – Каб зрабіць такі дыван, на сцяне хлява набіла сетку з цвічкоў. А потым ільняной ніткай, якую таксама пралі самі, спачатку ўздоўж і ўпоперак абвязвала тыя цвічкі, затым – па дыяганалі.
– А зараз Вы таксама робіце такія дываны?
– Не, ніткі цяпер не тыя, ды і рознай гаспадарчай работы шмат. Але зусім без творчасці не магу: з 90-га года вышываю. Бачыце, гэта вясельныя рушнікі. Я такія ўнучцы сваёй вышыла і на само вяселле, і для вянчання.
У кожнай майстрыхі – свой сакрэт. І на гэтым святочным мерапрыемстве яны сабраліся, каб успомніць, як усё пачыналася, абмеркаваць творчыя планы і, вядома ж, каб атрымаць узнагароды. Ад імя начальніка аддзела ідэалагічнай работы, культуры і па справах моладзі Наталлі Царковай вядучы спецыяліст Таццяна Віяленцій уручае граматы і сувеніры майстрам па ткацтве Валянціне Гладкай з в. Праснакі і Валянціне Касач з в. Чырвоная Дубрава, а таксама дырэктару раённага Цэнтра ткацтва Таццяне Волкавай. Атрымалі граматы і вышывальшчыцы Ларыса Бохан з аграгарадка Скабін, Ніна Касцюк з аграгарадка Старыца, Аліцыя Завора з в. Камсамольская, Вера Пашкевіч з аграгарадка Пацейкі, Валянціна Біруля з Капыля. Іван Васілевіч з Капыля, які ўжо працяглы час займаецца разьбой па дрэве, таксама атрымаў грамату. Узнагародзілі і майстра па фларыстыцы Ядвігу Холад з аграгарадка Ванелевічы, майстроў па бісерапляценні Валянціну Макаед з в. Бучаціна, Ірыну Пяткевіч з аграгарадка Мажа і Ірыну Шваюк з Капыля, майстроў модульнага арыгамі Наталлю Валога і Валянціну Мяцельскую з Капыля, майстра дэкупажа Наталлю Карпучок з в. Камсамольская і майстра вырабаў са скуры Мілану Мароз з Капыля. І для ўсіх – музычныя падарункі ад Вячаслава Курчыка, Яўгеніі Леус, Яўгена Сінюка, Валянціны Берасневіч, Любові Галубовіч, Валянціны Зарамбоўскай, Юрыя Апановіча і Мікалая Корбута.
Дзіяна ТКАЧЭНКА
Фота аўтара
[/caption]
Клуб майстроў “Скарбонка” адзначыў 15-годдзе з дня ўтварэння і 10-годдзе з дня прысваення клубу ганаровага звання “народны”
Фае РЦК ператварылася ў сапраўдны музей народнай творчасці: на спецыяльных стэндах прадстаўлены вышытыя карціны, саматканыя рушнікі ды дываны, зіхацяць упрыгажэнні з бісеру, расстаўлены выразаныя з дрэва фігуркі, цікавяць сваёй незвычайнасцю вырабы ў тэхніцы квілінгу і арыгамі. І ўсё гэта зроблена рукамі нашых землякоў.
Дарэчы, створаны гэты клуб быў дзеля таго, каб народныя ўмельцы маглі ісці ў нагу з часам, і тым самым займацца адраджэннем і развіццём прыгажосці, каб мацнела непарыўная сувязь пакаленняў. За гады існавання клуба майстры неаднаразова прымалі ўдзел у разнастайных святах і конкурсах.
Перш за ўсё ўражвае вышытая крыжыкам амаль у сапраўдную велічыню легендарная “Джаконда”. А вось і майстрыха – Наталля Чаркас з аграгарадка Быстрыца. Пытаюся:
– Ці доўга Вы вышывалі гэтую прыгажосць?
– Крыху больш за два гады, – адказвае Наталля.
Больш за ўсё мяне (ды і не толькі!) зацікавіла сама тэхніка выканання: вельмі плаўна зроблены пераходы ад аднаго адцення колеру да другога, а на адваротным баку – ніводнага вузельчыка!
– Мабыць, цяжка выконваць такую тонкую работу?
– Я вельмі люблю вышыўку, таму для мяне гэта не цяжка, а цікава. Шкада толькі, што часу не хапае.
Зацікавілі і работы Валянціны Рашкевіч: толькі за год, на працягу якога яна займаецца ў клубе, жанчына вышыла шмат маляўнічых карцін.
Цікавыя работы майстрых арыгамі Валянціны Мяцельскай і квілінгу – Аксаны Грыцкевіч. Вось вялікі замак, буслы, жар-птушка, зробленыя з маленькіх папяровых модуляў – гэта арыгамі. А кветкі, якія сплецены з рознакаляровых тонкіх папяровых палосачак, – квілінг.
– Валянціна Яўгеньеўна, – пытаюся ў жанчыны, – а ці шмат часу Вы затрачваеце, каб зрабіць фігурку?
– Усё залежыць ад аб’ёму вырабу: чым ён большы, тым больш модуляў трэба падрыхтаваць.
– А чым займаецеся зараз?
– Асвоіла тэхніку бісерапляцення. У планах – навучыцца ткаць: у мяне мама была ткачыхай.
Тым часам каля сцэны адбываецца нешта цікавае: кіраўнік клуба “Скарбонка” Галіна Гурло разам з дырэктарам раённага Цэнтра ткацтва Таццянай Волкавай дэманструюць дыван, выкананы Ларысай Бохан з аграгарадка Скабін. Дыван незвычайны: на чорным плеценым павуцінні – рознакаляровыя кветкі.
– Гэты дыван створаны ў далёкім 1961 годзе, – кажа Галіна Аляксандраўна, – паважаная майстрыха падарыла нашаму клубу.
У гэты час Ларыса Сямёнаўна сціпла стаіць каля асабістага стэнда. Падыходжу да яе.
– Ларыса Сямёнаўна, раскажыце, калі ласка, як Вы рабілі гэты незвычайны дыван?
– Мне тады было 19, маладая яшчэ, – усміхаецца мая суразмоўца. – Каб зрабіць такі дыван, на сцяне хлява набіла сетку з цвічкоў. А потым ільняной ніткай, якую таксама пралі самі, спачатку ўздоўж і ўпоперак абвязвала тыя цвічкі, затым – па дыяганалі.
– А зараз Вы таксама робіце такія дываны?
– Не, ніткі цяпер не тыя, ды і рознай гаспадарчай работы шмат. Але зусім без творчасці не магу: з 90-га года вышываю. Бачыце, гэта вясельныя рушнікі. Я такія ўнучцы сваёй вышыла і на само вяселле, і для вянчання.
У кожнай майстрыхі – свой сакрэт. І на гэтым святочным мерапрыемстве яны сабраліся, каб успомніць, як усё пачыналася, абмеркаваць творчыя планы і, вядома ж, каб атрымаць узнагароды. Ад імя начальніка аддзела ідэалагічнай работы, культуры і па справах моладзі Наталлі Царковай вядучы спецыяліст Таццяна Віяленцій уручае граматы і сувеніры майстрам па ткацтве Валянціне Гладкай з в. Праснакі і Валянціне Касач з в. Чырвоная Дубрава, а таксама дырэктару раённага Цэнтра ткацтва Таццяне Волкавай. Атрымалі граматы і вышывальшчыцы Ларыса Бохан з аграгарадка Скабін, Ніна Касцюк з аграгарадка Старыца, Аліцыя Завора з в. Камсамольская, Вера Пашкевіч з аграгарадка Пацейкі, Валянціна Біруля з Капыля. Іван Васілевіч з Капыля, які ўжо працяглы час займаецца разьбой па дрэве, таксама атрымаў грамату. Узнагародзілі і майстра па фларыстыцы Ядвігу Холад з аграгарадка Ванелевічы, майстроў па бісерапляценні Валянціну Макаед з в. Бучаціна, Ірыну Пяткевіч з аграгарадка Мажа і Ірыну Шваюк з Капыля, майстроў модульнага арыгамі Наталлю Валога і Валянціну Мяцельскую з Капыля, майстра дэкупажа Наталлю Карпучок з в. Камсамольская і майстра вырабаў са скуры Мілану Мароз з Капыля. І для ўсіх – музычныя падарункі ад Вячаслава Курчыка, Яўгеніі Леус, Яўгена Сінюка, Валянціны Берасневіч, Любові Галубовіч, Валянціны Зарамбоўскай, Юрыя Апановіча і Мікалая Корбута.
Дзіяна ТКАЧЭНКА
Фота аўтара
Комментарии