Ёсць людзі, якія адразу выклікаюць да сябе прыхільнасць. Прыемная ўсмешка, адкрыты добразычлівы погляд, энергічнасць многае могуць расказаць аб сваім уладальніку яшчэ да знаёмства з ім.
Чалавек з асаблівым пачуццём адказнасці – так характарызуюць Ванду Іванаўну Шыманоўскую сябры, былыя калегі, проста знаёмыя, з якімі ёй давялося сустракацца за час сваёй шматгадовай грамадскай дзейнасці. У яе працоўнай кніжцы запісана толькі адно прад-прыемства – калгас “Пралетарый” (цяпер ААТ “Душава”) – амаль 42 гады яна аддала гэтай гаспадарцы.
– Родам я з Думіч, – расказвае Ванда Іванаўна. – Але менавіта Душава стала для мяне па-сапраўднаму родным. Сюды я прыехала па размеркаванні пасля заканчэння Бабруйскага тэхнікума сельскай гаспадаркі і пачала працаваць эканамістам. Тут сустрэла сваё каханне і выйшла замуж, тут нарадзіліся і выраслі нашы сын і дачка. І цяпер, хаця ўжо не адзін год жыву ў Капылі, на лета вяртаюся ў Душава, каб надыхацца водарам траў і кветак, адпачыць ад гарадскога тлуму, сустрэцца з аднавяскоўцамі.
Праца галоўным эканамістам навучыла яе, як не дзіўна, не толькі “сябраваць” з лічбамі, але і знаходзіць агульную мову з людзьмі. Планы, аналіз, статыстыка на працягу ўсёй прафесійнай кар’еры акружалі жанчыну. Але за ўсім гэтым яна перш за ўсё бачыла простых працаўнікоў, паколькі ведала, што менавіта ад яе ў многім залежыць іх дабрабыт. Галоўнае патрабаванне да сябе і акружаючых людзей у Ванды Іванаўны – прыстойнасць і канкрэтнасць. Бо ад прыстойнасці залежыць і канкрэтнае выкананне работы. Гэтаму яна вучыла і маладых спецыялістаў, якія прыходзілі на працу ў гаспадарку. Ніколі не цуралася і грамадскай работы: за яе плячыма прафсаюзная дзейнасць, работа ў групе народнага кантролю, шматлікія выступленні ў якасці агітатара і прапагандыста. Пэўны час Ванда Іванаўна ўзначальвала раённую арганізацыю інвалідаў і цяпер з’яўляецца старшынёй пярвічнай ветэранскай арганізацыі адкрытага акцыянернага таварыства “Душава”.
Асаблівы гонар жанчыны – яе дзеці. Дачка Таццяна – добра вядомы і паважаны на Капыльшчыне дзіцячы доктар, сын Аляксандр жыве і працуе ў Мінску, мае свой бізнес. Радуюць і ўнукі, якія часта наведваюць бабулю.
Днямі Ванда Іванаўна будзе прымаць віншаванні з юбілеем. І хаця каляндар вядзе свой адлік, упэўнена, што пра ўзрост гавораць не лічбы, а тое адчуванне, з якім жыве чалавек. А яшчэ аб людзях, чый узрост шаноўны, існуе навуковы погляд: здаравейшы будзе той, хто не ные, не скардзіцца, а заўсёды пазітыўным настроем і іншага падтрымае. Гэтыя словы цалкам можна аднесці і да Ванды Іванаўны.
Маргарыта САКОВІЧ
Фота аўтара
Комментарии