Уся працоўная дзейнасць
Мікалая Сячко прайшла ў ААТ «Семежава». Ён — асоба вядомая не толькі ў родным сельгаспрадпрыемстве, але і ў раёне. Хаця б таму, што сёлета быў самым старэйшым камбайнерам падчас уборачнай кампаніі.
На заслужаны адпачынак Мікалай Іванавіч пайшоў з пасады галоўнага заатэхніка. Аднак жаданне быць карысным роднай гаспадарцы не пакінула дзейнага пенсіянера, ды і энергіі яшчэ з лішкам хапала не толькі на хатнія клопаты. Вось таму і пайшоў прыглядаць за «калгасным» пчальніком. Ды яшчэ паралельна шмат іншых работ выконваў.
Жыццё, праведзенае ў працы, прывучыла вяскоўца быць пастаянна ў руху. А ў гаспадарцы прапанавалі яшчэ і на камбайне папрацаваць. «Чаму б і не», — падумаў Сячко і, не раздумваючы, стаў хлебаробам. І летам вось ужо сёмы сезон запар уносіць свой уклад у агульны каравай раёна. У памочніках — сыны, адразу быў Вадзім, пасля — Аляксандр. Справы ў сямейнага экіпажа ідуць добра і зладжана. Пра гэта сведчаць высокія паказчыкі: не аднойчы Сячко станавіліся лідарамі па намалотах у сваёй гаспадарцы.
Акрамя бязмернай павагі, заслужанай карпатлівай працай, Мікалай Сячко адбыўся і як сем’янін. Пра такіх кажуць: і жнец, і швец, і на дудзе ігрэц... У ветэрана пяцёра дзяцей, ён з гонарам носіць статус шматдзетнага бацькі. Акрамя Вадзіма і Аляксандра, у Мікалая Іванавіча ёсць яшчэ сыны Сяргей і Алег, а таксама дачка Наталля. З жонкай Зінаідай Карпаўнай вось ужо амаль паўстагоддзя крочаць адной дарогай.
Пазнаёміцца з гэтым выдатным чалавекам аўтару радкоў Крысціне Жогаль пашчасціла яшчэ ў мінулым годзе. Сустрэчу запомніла. Ды і як інакш: вочы Мікалая Іванавіча ззялі нейкім асаблівым святлом, якое зараджала дабром і пазітывам усё вакол. Сюды ж можна дадаць і цудоўнае пачуццё гумару. Вось так глядзіш на чалавека і разумееш: на зямлі ён — госць невыпадковы!
Комментарии