У лютым 1943 года фашысты расстралялі і спалілі 20 мірных жыхароў в. Роспы. Пра гэта мы пісалі ў №13 ад 18 лютага. Днямі да гэтай падзеі быў прымеркаваны мітынг-рэквіем «Мы схіляем галовы». Удзел у ім прынялі кіраўніцтва ААТ «Старыца-Агра», члены раённай арганізацыі Беларускага саюза афіцэраў, ветэраны працы, педагогі і навучэнцы Слабадакучынскай і Старыцкай СШ.
[caption id="attachment_125458" align="alignnone" width="840"]
■ Здымак ля помніка на месцы былой в. Рулёва[/caption]
Падобнае памятнае мерапрыемства з удзелам педагогаў і выхаванцаў Капыльскай спецыяльнай школы-інтэрната адбылося на месцы яшчэ аднаго населенага пункта, які не аднавіўся.
Рулёва… Карная экспедыцыя не абмінула і гэта ціхае месца на ўзлеску недалёка ад Сінячова (зараз – Калінаўка-2) – вёска была спалены разам з жыхарамі.
– Перад пачаткам Вялікай Айчыннай вайны, як сведчыць кніга «Памяць. Капыльскі раён», там было 11 двароў і 26 чалавек. Але надышоў страшны дзень – 23 лютага 43-га. Карны атрад акружыў вёску і сагнаў у хлеў усіх яе жыхароў. Тады ў полымі скончылася жыццё амаль усіх вяскоўцаў. Цудам выратавалася толькі адна сям’я
Кубрак: Лізавета Іосіфаўна, яе муж
Пётр Іосіфавіч і сын
Родзя, – расказаў падчас мітынгу старшыня раённай арганізацыйнай структуры ДТСААФ, дэпутат раённага Савета дэпутатаў
Аляксандр Касінскі. – Аднак ім – сведкам тых крывавых падзей – жыць з велізарным цяжарам жудасных успамінаў і ў мірны час было вельмі няпроста. Пра трагічны лёс іх аднавяскоўцаў напамінае абеліск на брацкай магіле.
Пасля вайны ў Рулёве было адбудавана тры хаты. І на чэрвень 1969 г. у вёсцы пражывала 13 жыхароў. Але жыццё ў вёсцы не заладзілася. Спачатку Кубракі перавезлі свой дом у в. Лугавую. Затым і астатнія перасяліліся ў іншую мясцовасць. Вёска не існуе з 1976 г. На яе месцы ў 1969 г. устаноўлена стэла з імёнамі загінулых.
Рулёва больш няма на карце Беларусі, але гэта назва знайшла сваё месца ў нашай памяці, у нашых сэрцах.
Сяргей КОЗЕЛ 
Комментарии