Жыхарка райцэнтра Вольга Вільеўна Рэўтовіч (на здымку) – сапраўдны майстар пернікавых спраў.
Вось на стале ў перадсвяточным чаканні размясціліся коні з карэтай, казачныя домікі, бліскучыя чалавечкі. Кожны з іх чакае свайго часу і свайго «гаспадара». Каб зрабіць усю гэту смачную прыгажосць, Вользе Вільеўне спатрэбіўся не адзін дзень, а каб знайсці сваю справу – не адзін год. Ва ўтульнай кватэры за кубачкам духмянай гарбаты, прыгатаванай гаспадыняй з мясцовых кветак і траў, сабраных цёплымі летнімі дзянькамі, мы вядзём цікавую размову.
– Вольга Вільеўна, чаму і як Вы вырашылі пячы менавіта пернікі? – пытаюся ў майстрыхі.
– Звярнулася да пернікавай тэмы я ўжо пасля таго, як выйшла на заслужаны адпачынак, – шчыра ўсміхаючыся, гаворыць жанчына. – А дагэтуль доўгі час выхоўвала хлопчыкаў і дзяўчынак спачатку ў дзіцячым садзіку, потым у карэкцыйна-рэабілітацыйным цэнтры. Ведаеце, мне, як чалавеку творчаму, сядзець дома без справы было вельмі складана. Калі шукала занятак па душы, шмат чаго бачыла, але вельмі ўразілі менавіта рознакаляровыя пернікі.
[caption id="attachment_84323" align="aligncenter" width="840"]
■ Такія прыгожыя наборы-падарункі...[/caption]
– Якія рэцэпты Вы выкарыстоўваеце?
– Над стварэннем асабістага рэцэпта прыйшлося старанна папрацаваць. Так званы «свой» склад інгрэдыентаў шукала доўга. Спачатку спрабавала рэцэпты, якія прапаноўвае інтэрнэт. Першыя пернікі не атрымоўваліся: то вырабы былі цвёрдымі, то, наадварот, нейкімі рассыпістымі. Але я не здавалася і далей працягвала шукаць і нешта прыдумляць. Паступова зразумела, што сапраўдных (толькі сваіх) рэцэптаў ніхто не дае: кожны майстар мае асабістую загадку. Таксама было і з глазурай. Колькі дадаваць цукровай пудры, як змешваць – усё гэта спасцігала, як кажуць, доследным шляхам. І зараз кожны пернік – для мяне як нейкая казачная мара, якой я дзялюся з іншым чалавекам.
[caption id="attachment_84325" align="aligncenter" width="840"]
■ ...майстрыха прыгатавала да свята[/caption]
– Сёння Вы ўжо маеце свае фірменныя рэцэпты, Вашы пернікі досыць мяккія, смачныя і ўпрыгожаны з густам. Што выкарыстоўваеце для іх афармлення?
– У мяне, амаль як у сапраўднага мастака, ёсць шмат фарбаў для ежы, пэндзлікаў, самых розных формачак і шаблонаў. Усе гэтыя прылады я набывала паступова. І зараз ужо выпрацаваліся свае стыль і падыход, сабрана свая кніга рэцэптаў. Для прыгатавання пернікаў я выкарыстоўваю толькі якасныя і свежыя прадукты.
Сакрэты майстэрства ✓ Не кладзіце шмат соды, каб цеста не губляла форму. ✓ Не забівайце цеста мукой. ✓ Калі вырабы прыгатаваліся, спачатку пачакайце, каб яны астылі, а потым вымайце з формы. ✓ Калі вы любіце, каб пернікі былі мяккімі, палажыце іх у цэлафанавы пакет разам з кавалачкам свежага яблыка або хлеба. ✓ Спецыі і мёд служаць своеасаблівымі кансервантамі: яны дапамагаюць пернікам доўга заставацца якаснымі.– Як праходзіць працэс прыгатавання пернікаў? – Калі раблю цеста, старанна прытрымліваюся рэцэптаў. Потым стаўлю цеста ў халадзільнік на ноч: добра, калі яно выхаладзіцца. Пасля таго, як раніцай яго дастану, пачакаю яшчэ крышачку, каб цеста «прывыкла» да хатняй тэмпературы. І вось тады пачынаю раскачваць. Калі пернікі спякліся, пачынаю іх размалёўваць. Гэта вельмі карпатлівая праца, якая патрабуе не толькі творчасці, але і стараннасці.
– Пасля таго, як Вы спяклі пернікі, які шлях іх чакае?
– Паколькі я аформлена як рамеснік, то маю права на рэалізацыю сваёй прадукцыі. Шмат гатую менавіта на заказ, часта прымаю ўдзел у розных выставах і ярмарках, якія праводзяцца ў нашым горадзе. Не адзін пернік падарыла сябрам і знаёмым. Зусім нядаўна адчула неабходнасць напячы пернікаў і пачаставаць імі тых людзей, якіх патрэбна падтрымаць і павіншаваць асобна. Дарэчы, сваімі асабістымі кулінарнымі сакрэтамі з ахвотай дзялюся ў сацыяльных сетках.
[caption id="attachment_84324" align="aligncenter" width="840"]
■ Гэтыя цудоўныя алені і сані – на самай справе пернікі[/caption]
– Вольга Вільеўна, не магу не запытацца пра Ваша цікавае імя па бацьку, што яно азначае?
– Мой дзядуля быў вельмі адданы Камуністычнай партыі і назваў свайго сына Віль: «Владимир Ильич Ленин». Але, на жаль, дзядуля загінуў у першыя дні Вялікай Айчыннай вайны. Давялося паваяваць і майму тату, Рамановічу Вілю Іосіфавічу. Дарэчы, потым ён быў у ліку першых будаўнікоў, а затым і шахцёраў Салігорска. Жылі мы ў Чырвонай Слабадзе. А ў Капыль ужо пераехала пасля таго, як выйшла замуж.
– Бачу, у Вас шмат прыгожых вышыванак? Чые гэта работы?
– З ніткай і іголкай сябрую даўно. Апошнім часам паспрабавала ствараць так званую дыяментавую вышыўку. Спадабалася. Кожная работа мае для мяне вялікае значэнне.
Р.S. Застаецца дадаць: пернікі паспрабавалі і можам з упэўненасцю сказаць: прыгажосць бывае смачнай!
Пернік «Імбірны» Прадукты: 4 сталовыя лыжкі мёду, 130 г сметанковага масла, 350 г цукровай пудры, 2 жаўткі, 350 г мукі, крышачку соды і солі, спецыі: па 2 чайныя лыжкі карыцы і кардамону, 3 - імбіру. Гатуем. Змешваем сметанковае масла, цукровую пудру, мёд, соль, спецыі на вадзяной лазні. Астуджваем. Дадаём жаўткі, соду і муку. Вымешваем цеста, каб яно атрымалася крыху ліпкае. Кла-дзём у цэлафанавы пакет і ставім у халадзільнік. Праз колькі гадзін дастаём, формачкай вырэзваем фігуркі і выпякаем хвілін 5-6. Можна, для колеру, дадаць какаву. Глазура. На 1 бялок спатрэбіцца 250 г цукровай пудры і крыху лімоннай кіслаты. Расціраем (у ідэале без выкарыстання міксера), каб атрымалася шчыльная белая маса. Дадаём фарбавальнік і малюем. «Пернікавыя домікі» Прадукты: 500 г цукру, 250 мл кіпню, 200 г сметанковага масла, па 1 чайнай лыжцы соды і імбіру, паўчайнай лыжкі солі, 1-2 сталовыя лыжкі мёду, 1 яйка, 800-900 г мукі. Гатуем. Цукар у каструлі расплаўляем, каб пацямнеў, але не прыгарэў. Дадаём кіпень, сметанковае масла, соду, соль, спецыі і мёд. Перамешваем. Астуджваем і ўбіваем яйка, муку (часткамі). Ставім у халадзільнік. Такое цеста можа захоўвацца ў халадзільніку да 3 месяцаў. Дзіяна ТКАЧЭНКА
Комментарии