Паважаныя чытачы! У каторы раз мы працягваем знаёміць вас з творчасцю Валянціна Рабкевіча.
У Аксамітах кажуць:
Абы скварка і чарка, дак там будзе і Марка.
Без вусоў і без барады – як чорт малады.
Вольнаму – воля, а шалёнаму – поле.
Галоднай куме хлеб наўме.
Да чаго не дайду, тое ў кніжцы знайду.
Еш, пакуль не запяеш.
Жаніўся б і сёння, але дзе жонка спаць будзе?
З вялікага грому малы дождж.
Мае лапці ліповыя пераносяць твае боты валовыя.
Каму смятанку з тваражком, а каму і сыроватку з гаршком.
Лепш сто сяброў, чым сто рублёў.
Падрыхтавала Таццяна БОХАН
Паважаныя чытачы! У каторы раз мы працягваем знаёміць вас з творчасцю Валянціна Рабкевіча.
У Аксамітах кажуць:
Абы скварка і чарка, дак там будзе і Марка.
Без вусоў і без барады – як чорт малады.
Вольнаму – воля, а шалёнаму – поле.
Галоднай куме хлеб наўме.
Да чаго не дайду, тое ў кніжцы знайду.
Еш, пакуль не запяеш.
Жаніўся б і сёння, але дзе жонка спаць будзе?
З вялікага грому малы дождж.
Мае лапці ліповыя пераносяць твае боты валовыя.
Каму смятанку з тваражком, а каму і сыроватку з гаршком.
Лепш сто сяброў, чым сто рублёў.
Падрыхтавала Таццяна БОХАН
Комментарии