Нашу вёску Камсамольская (раней Пукава) войскі ІІ Беларускага фронта пад кіраўніцтвам маршала Ракасоўскага вызвалілі 30 чэрвеня 1944 года.
З флагам Савецкага Саюза і кветкамі мы, дзеці франтавых гадоў, сустракалі савецкіх воінаў, якія на машынах, матацыклах і танках рухаліся па дарозе з Шышчыц праз Пукава, Старыцу на Капыль, выганялі з баямі акупантаў-гітлераўцаў.
Мне ў гэты час было шэсць з паловай годзікаў. Памятаю, як 11 снежня 1943 года паліцаі і немцы, якія размяшчаліся ў Грэску, спалілі нашу вёску Пукава. Я і іншыя вяскоўцы былі паранены. Дзед Сіняковіч Барыс, 14-гадовы Лёнька Пыка, мой бацька Місючэнка Аляксандр былі замучаны і расстраляны фашыстамі 12 снежня 1943 года. Яны пахаваны ў адной магіле ў в. Хвойнікі. Пасля пахавання, я, мая маці і цётка Жэня Красоўская дабраліся да вёскі Бор, дзе быў партызанскі медсанбат. Там доктар Паля-шчук вылечыў мне руку. Я з мамай вярнуўся ў пукава ў красавіку 1944 года.
Міхаіл МІСЮЧЭНКА,
аграгарадок Пясочнае
Комментарии